Παρακολούθησα χτες το βράδυ το πρόγραμμα για την ανάδειξη του ελληνικού τραγουδιού που θα εκπροσωπήσει τη χώρα στη Eurovision 2013. Αρχικά να πω οτι εξεπλάγην ευχάριστα από όλο το σόου το οποίο δε βαρέθηκα στιγμή. Γρήγοροι ρυθμοί, προσεγμένες πληροφορίες που δεν κούραζαν και ένας Καπουτζίδης να πετάει δίπλα σε μια αγχωμένη αλλά τελικά πολύ ικανοποιητική Δέσποινα Βανδή.
Ας ξεκινήσω λοιπόν από τους παρουσιαστές. Για τον Καπουτζίδη έχω να πω οτι μου έλειψε πολύ το μαύρο χιούμορ αυτού του παιδιού, ειδικά αυτό στις Σαββατογεννημένες. Γιώργο μας λείπεις, γράψε καμιά σειρά να γελάσει το χειλάκι μας! Τα κείμενα πολύ καλά, έμαθα πράγματα για τη Eurovision χωρίς να γίνουν βαρετές οι πληροφορίες. Η Βανδή πολύ καλή, χαμογελαστή και απλή, τα φορέματά της μη εξεζητημένα, μια Βανδή της διπλανής πόρτας, μια Βανδή που θύμιζε το κορίτσι στους Δυο Ξένους προ Φοίβου εποχής, μια γυναίκα συνειδητοποιημένη. Highlight της βραδιάς η φράση της προς την Μελίνα την κόρη της "Παιδί μου πήγαινε για ύπνο τώρα" όταν η Ρουσλάνα αναφέρθηκε στο σεξ.
Να συνεχίσω με τα τραγούδια των προσκεκλημένων, τα νικητήρια τραγούδια των περασμένων χρόνων. Η Ρουσλάνα γερασμένη αλλά με την παλιά της τρέλα, πολύ καλό δίδυμο με την Φουρέιρα. Ο Μαρτάκης συμπαθητικός σαν άνθρωπος, αλλά το τραγούδι δεν το είχε φωνητικά - αν δεν είναι λαϊκό μάλλον δεν το έχει. Ο Alexander - τι θεός! Υπέροχος, λατρεμένος, οι κινήσεις του, οι γκριμάτσες του, φανταστικός πραγματικά. Η Marija πολύ καλή, πανέμορφη φωνή και άνθρωπος με χιούμορ, κάτι που δεν είχα καταλάβει τότε που κέρδισε με τη χορογραφία και τη σοβαρότητα που έδειχνε. Ο Dima αδιάφορος για μένα, το τραγούδι του δεν μου άρεσε ποτέ και ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί κέρδισε.
Τα υποψήφια τραγούδια τώρα. Μου άρεσε πολύ το One last kiss αλλά ήθελα να νικήσει η υπέροχη φωνή της Georgina, αν και παρατήρησα αρκετά τονικά λάθη χτες, μάλλον από το άγχος. Η Ηλιάδη αισχρή μπουζουκτσού, απαξιώ ακόμα και να τη σχολιάσω. Όσο για αυτό που νίκησε; Ε θα είμαστε το ρεντίκολο της φετινής Eurovision. Πέρσι ο ηλίθιος Euro neuro και οι αυστριακοί με τις στριπτιτζούδες, φέτος εμείς. Η μόνη μου ελπίδα είναι να ξαναστείλει η Ιρλανδία τους δίδυμους με τα μαλλιά, οπότε η προσοχή θα φύγει από πάνω μας. Στεναχωρέθηκα πολύ για την επιλογή αυτού του τραγουδιού γιατί αυτή τη χρονιά υπήρχαν αξιοπρεπή, μη τσιφτετελοειδή τραγούδια, κι όμως εμείς επιλέξαμε πάλι τα νταβαντούρι. Ξενέρωσα και δε θα ασχοληθώ καν με το τραγούδι. Ακόμα: τι δόντια ήταν αυτά που είχε η Θωμαή; Άσπρα δόντια ξέξασπρα κι απ' τον ήλιο ξεξασπρότερα. Σαν πλακάκι μπάνιου ήταν... Απαπαπα....
Θεός ο Καπουτζίδης τέλος να πω με το σχόλιό του "αν διοργάνωνε το μέγκα κι ο αντέννα το διαγωνισμό μάλλον το τραγούδι που θα στέλναμε θα ήταν στα τούρκικα", δίνοντας έτσι μια μεγάλη καθαρότατη σπόντα για την υπερπληθώρα τουρκικών σειρών. Πάγωσα εκείνη τη στιγμή και τον αγάπησα ακόμα πιο πολύ.
Ας δούμε παρακάτω τα τραγούδια με τη σειρά παρουσίασης και τα ξαναλέμε!
1) Θωμαή Απέργη - One last kiss
2) Alex Leon ft. Georgina - Angel
3)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου